Kon hisgutan ang labing bantugang Sugbuanon, sa wala’y pagduhaduha, ang akong pinalanggang inahan nga si Belen Escuadro mao ang akong ikatubag.
Ang pagpanganak niya kanako, napo’g walo na ka tuig ang miagi, usa ka pakigbisug alang kaniya tungod sa iyang edad nga kap-atan ug usa. Niining edara, aduna’y pagkahinay na ang iyang lawas, busa lisud na g’yod ipanganak. Apan, iya kining giantus mao tungod niini, dako kaayo ko’g pasalamat kaniya nga gipakatao ko sa kalibutan.
Samtang nagdako ko, wala gayod mi niya biyai sa akong maguwang. Mi-abot siya sa punto nga gibiyaan niya ang iyang trabaho aron maatiman lang niya ang among mga panginahanglan. Sukad niini, gi-una na niya iyang trabaho isip inahan ug asawa.
Dako kaayo og natabang ang akong inahan sa paghulma sa akong kinabuhi karon. Unsa na lang kaha ko kon wala siya! Dili gayod nako makalimtan ang iyang pagdumala kanako sa tanan nakong buluhaton, hilabi na kon bahin sa pagtulun-an. Makahinumdum pa g’yod ko sa mga panahon nga iya kong tabangan sa pagtuon hangtod nakat-on ko mobarug sa akong kaugalingon. Mahinungdanon gayod ang iyang mga tambag, ug kasagaran matinuod g’yod ang iyang mga panagna ug iyang uban pang ipangsulti kanako. Tinuod gayod nga nasayod ang inahan kon unsa’y labing maayo alang sa ilang mga anak.
Bisan pa og kadaghan na ko nakasala kaniya, iya gihapon kong pasayluon. Gumikan niini, makaingon ko nga dako gayod ang kasingkasing sa akong inahan. Dako kaayo ko’g kaikug sa akong inahan mao naghinaut ko nga makabawi sa tanan niyang nindot nga gibuhat alang kanako.
Ang katapusan apan dili kinagamyan, saludo ko sa akong inahan tungod sa iyang pagsakripisyo. Giantus niya ang iyang dautang kahimtang nga gihatag sa iyang sakit nga Psoriasis. Usahay dili na lang siya mopalit og tambal aron lang mahatag niya among kalipay ug mga panginahanglan sama sa edukasyon. Wala siya natagbaw sa balay ug siya nangita og mga kahigayonan aron makasangga sa tanang gastuonon sa pamilya.
Busa, gamiton ko kining higayona alang sa pagdayeg sa akong inahan—sa iyang wala’y kinutoban nga gugma alang kanamo nga iyang pamilya. Sa dili pa awahi ang tanan, buot kong isinggit sa kalibutan nga mapasalmaton ko nga siya akong inahan; nga naghinulsol ko sa mga panahon nga ako siyang napasakitan; ug nga gihigugma gayod nako siya.
Sa iyang kan-uman nga adlaw nga natawhan, hinaut pa unta nga tagaan siya og maayong lawas ug taas nga kinabuhi sa Ginoo isip ganti sa iyang mga maayong binuhatan. Dili man gani siya bantugan alang sa uban, apan sa akong mga mata, siya wala’y sama ug wala’y makalupig kaniya.
Ang pagpanganak niya kanako, napo’g walo na ka tuig ang miagi, usa ka pakigbisug alang kaniya tungod sa iyang edad nga kap-atan ug usa. Niining edara, aduna’y pagkahinay na ang iyang lawas, busa lisud na g’yod ipanganak. Apan, iya kining giantus mao tungod niini, dako kaayo ko’g pasalamat kaniya nga gipakatao ko sa kalibutan.
Samtang nagdako ko, wala gayod mi niya biyai sa akong maguwang. Mi-abot siya sa punto nga gibiyaan niya ang iyang trabaho aron maatiman lang niya ang among mga panginahanglan. Sukad niini, gi-una na niya iyang trabaho isip inahan ug asawa.
Dako kaayo og natabang ang akong inahan sa paghulma sa akong kinabuhi karon. Unsa na lang kaha ko kon wala siya! Dili gayod nako makalimtan ang iyang pagdumala kanako sa tanan nakong buluhaton, hilabi na kon bahin sa pagtulun-an. Makahinumdum pa g’yod ko sa mga panahon nga iya kong tabangan sa pagtuon hangtod nakat-on ko mobarug sa akong kaugalingon. Mahinungdanon gayod ang iyang mga tambag, ug kasagaran matinuod g’yod ang iyang mga panagna ug iyang uban pang ipangsulti kanako. Tinuod gayod nga nasayod ang inahan kon unsa’y labing maayo alang sa ilang mga anak.
Bisan pa og kadaghan na ko nakasala kaniya, iya gihapon kong pasayluon. Gumikan niini, makaingon ko nga dako gayod ang kasingkasing sa akong inahan. Dako kaayo ko’g kaikug sa akong inahan mao naghinaut ko nga makabawi sa tanan niyang nindot nga gibuhat alang kanako.
Ang katapusan apan dili kinagamyan, saludo ko sa akong inahan tungod sa iyang pagsakripisyo. Giantus niya ang iyang dautang kahimtang nga gihatag sa iyang sakit nga Psoriasis. Usahay dili na lang siya mopalit og tambal aron lang mahatag niya among kalipay ug mga panginahanglan sama sa edukasyon. Wala siya natagbaw sa balay ug siya nangita og mga kahigayonan aron makasangga sa tanang gastuonon sa pamilya.
Busa, gamiton ko kining higayona alang sa pagdayeg sa akong inahan—sa iyang wala’y kinutoban nga gugma alang kanamo nga iyang pamilya. Sa dili pa awahi ang tanan, buot kong isinggit sa kalibutan nga mapasalmaton ko nga siya akong inahan; nga naghinulsol ko sa mga panahon nga ako siyang napasakitan; ug nga gihigugma gayod nako siya.
Sa iyang kan-uman nga adlaw nga natawhan, hinaut pa unta nga tagaan siya og maayong lawas ug taas nga kinabuhi sa Ginoo isip ganti sa iyang mga maayong binuhatan. Dili man gani siya bantugan alang sa uban, apan sa akong mga mata, siya wala’y sama ug wala’y makalupig kaniya.
No comments:
Post a Comment